| چکیده:
-مقدمه: با توجه به محدود بودن مطالعات و عدم بررسي کافي تاثير ميلتفوسين در درمان ليشمانيوز پوستي و اين حقيقت که بهبودي سريع تر ضايعات سبب ايجاد اسکار کمتر براي بيمار مي شود، مطالعه خاضر با هدف بررسي تاثير ميلتيفوسين موضعي در درمان ليشمانيوز پوستي انجام گرفت. روش ها: در اين مطالعه کارآزمايي باليني، 64 بيمار مبتلا به ليمشانيوز جلدي به طور مساوي در دو گروه تحت درمان با گلوکانتيم و و ميلتفوسين قرار گرفتند. بيماران گروه اول با گلوکانتيم موضعي به صورت هفته اي 2 بار (حداکثر براي 28 روز) و گروه دوم با ميلتفوسين موضعي (پماد 6%)، به گونه اي که ضايعه به طور کامل با پماد آغشته شود، روزانه يک بار (براي 28 روز) درمان شدند. بيماران در طول درمان هر هفته معاينه شدند و اندازه ضايعات آن ها ثبت شد. همه ضايعات بيماران از لحاظ پيدايش و اندازه زخم، ايندوراسيون، اريتم و اندازه ضايعه در طول ويزيت هاي هفتگي، انتهاي درمان و يک ماه پس از درمان بررسي شد. يافته ها: ميانگين سني بيماران 23.12±13.30 سال بود. ميزان بهبودي کامل در بيماران تحت درمان با گلوکانتيم موضعي در مدت 4 هفته 34.4 درصد و در بيماران تحت درمان با ميلتيفوسين 53.1 درصد بود (P=0.010). ميزان بهبودي کامل در بيماران تحت درمان با گلوکانتيم موضعي 1 ماه بعد از پايان درمان، 50.0 درصد و در بيماران تحت درمان با ميلتفوسين 81.3 درصد بود (P=0.300). ميانگين ميانگين اندازه اسکار باقي مانده ناشي از ليشمانيوز جلدي در گروه تحت درمان با گلوکانتيم 1.9 سانتي متر و در گروه تحت درمان با ميلتيفوسين 0.9 سانتي متر بود (P=0.001). نتيجه گيري: با توجه به نتايج اين مطالعه و ساير مطالعات انجام گرفته در اين زمينه مي توان به اين نتيجه رسيد که ميلتفوسين موضعي سريع تر از درمان تزريقي داخل ضايعه گلوکانتيم مي تواند ضايعات را بهبود بخشد. همچنين، موارد درمان با ميلتفوسين موضعي، اسکار کوچک تري برجاي مي گذارد. |
