| چکیده:مقدمه: ليشمانيوز جلدي عفونت ناشي از تک ياخته اي جنس Leishmania است. گلوکانتيم به عنوان يک داروي رايج در درمان ليشمانيوز استفاده مي شود. از عوارض جانبي گلوکانتيم افزايش آنزيم هاي کبدي و تغييرات در الکتروکارديوگرام مي باشد. با توجه به عوارض عديده اين دارو و نيز مقاومت دارويي توجه محققين به داروهاي جديد نظير محلول نانوسيلور معطوف شده است. بنابراين اين مطالعه، جهت بررسي تاثير موضعي محلول نانوسيلور با غلظت هاي مختلف، در شرايط In vivo انجام شد. روش ها: در اين مطالعه ذرات کلوييد به کار برده شد. موش هاي آزمايشگاهي ماده نژاد Balb/c در سنين 6 تا 8 هفتگي در 9 گروه 10 تايي استفاده گرديد. محلول نانوسيلور با غلظت هاي مختلف (60، 80، 120، 130 و 2000 ذره در ميليون) تهيه شد. کنترل روند باليني عفونت به صورت هفتگي تا 6 هفته پس از بروز زخم از طريق اندازه گيري قطر ضايعه در قاعده دم موش انجام شد. داده ها توسط آزمون Paired- t و ANOVA و مقايسه ميانگين ها توسط آزمون Tukey تجزيه و تحليل گرديد. يافته ها: ميانگين قطر زخم ها قبل و پس از درمان در گروه هاي مختلف اختلاف معني داري نداشت (P>0.05). در مقايسه بار انگلي طحال نيز در گروه هاي درماني مختلف اختلاف معني داري مشاهده نگرديد. نتيجه گيري: غلظت هاي مختلف نانوسيلور سبب کاهش معني داري در اندازه ميانگين زخم ها نگرديد. استفاده نانوسيلور در درمان عفونت ثانويه در بيماران مبتلا به ليشمانيوز جلدي در کلينيک ها مفيد مي باشد. |
