بررسی مقايسه ای تاثير دو روش درمانی استفاده از ليزر CO2 و ليزر Fraxel در بهبودی اسکار ناشی از ليشمانيوز جلدی

مقدمه: بيماري ليشمانيوز جلدي (سالک) يک بيماري آندميک و گسترده در سطح ايران مي باشد. اگر چه اين بيماري به طور خودبه خود بهبود مي يابد ولي به دليل طولاني بودن مدت بهبودي و بر جا گذاشتن اسکار، يافتن درماني مناسب و ساده را مي طلبد. مطالعات متعدد انجام گرفته در زمينه استفاده از ليزر CO₂ در درمان اسکارهاي اتروفيک، اثر بخشي مناسب آن را ثابت کرده است. مطالعه حاضر به منظور مقايسه اثر بخشي ليزر CO₂ با ليزر Fraxel در درمان اسکار سالک اجرا شد روش ها: در اين مطالعه کارآزمايي باليني تصادفي شده، جمعيت مورد مطالعه شامل بيماران مراجعه کننده به مرکز تحقيقات بيماري هاي پوستي و سالک اصفهان بود. 120 بيمار پس از اخذ رضايت نامه کتبي به دو گروه 60 نفره تقسيم و يک گروه با ليزر CO₂ و گروه دوم با ليزر Fraxel درمان شدند. بيماران در ابتداي درمان و 1، 4 و 6 ماه بعد از شروع درمان ويزيت شدند. ارزيابي نهايي 6 ماه پس از شروع درمان انجام گرفت يافته ها: ميانگين سني بيماران 27.21±11.20 سال بود. در ماه اول، در گروه تحت درمان با ليزر CO₂ به ميزان 6.7 درصد در گروه تحت درمان با ليزر Fraxel به ميزان 10 درصد بهبودي ايجاد شد (P=0.200). در ماه سوم، ميزان بهبودي در گروه هاي تحت درمان با ليزر CO₂ و Fraxel به ترتيب 36.7 و 49.2 درصد بود (P<0.050). در ماه ششم نيز ميزان بهبودي در گروه هاي تحت درمان با ليزر CO₂ و Fraxel به ترتيب برابر 44.7 و 76.8 درصد گزارش شد (P<0.050). ميانگين اندازه اوليه ضايعات ناشي از ليشمانيوز جلدي قبل درمان در بين افراد دو گروه تفاوت معني داري نداشت ولي پس از درمان، در گروه تحت درمان با ليزر CO₂ (1.7±0.7 cm) به نحو معني داري بيشتر از گروه تحت درمان با ليزر (1.2±0.2 cm) بود (P=0.001) بحث: بر اساس نتايج اين مطالعه و ديگر مطالعات صورت گرفته در اين زمينه به نظر مي رسد، ليزر Fraxel براي درمان اسکار ناشي از ليشمانيوز جلدي روش مناسب تري نسبت به ليزر CO₂ باشد