لیشمانیوز جلدی یکی از بیماری‌های انگلی اندمیک می‌باشد. در حال حاضر برای درمان بیماری از ترکیبات پنج ظرفیتی آنتیموان از جمله پنتوستام و گلوکانتیم به‌‌عنوان خط اول درمان این بیماری استفاده می‌شود و مقاومت به این داروها به‌صورت یک مشکل بزرگ در آمریکا، اروپا، خاورمیانه و هند مطرح می‌باشد. نظر به دامنه وسیع مقاومت دارویی گزارش شده به ترکیبات انتیموان در ایران (۹/۴% تا ۹۴/۲%) و عدم وجود مطالعه‌ای جامع در این زمینه، مطالعه حاضر به‌منظور جهت بررسی علل بروز مقاومت به این داروها طراحی گردید. از مهمترین علل مقاومت می‌توان به عوامل ژنی،پروتیینی، آنزیمی، عوامل داخل سلولی اشاره نمود. همچنین مکانیسم تبدیل دارو به فرم فعال و ورود آن به داخل سلول از طریق پمپ‌های سلولی و مکانیسم‌های مقاومت مرتبط با آن نیز مورد بحث قرار می‌گیرد. باتوجه به اهمیت موضوع، روش‌های مختلف تشخیص مقاومت دارویی از جمله کشت و روش‌های مولکولی نیز بررسی می‌شود. از آن‌جا که مکانیسم دقیق عملکرد گلوکانتیم مشخص نمی‌باشد به‌نظر می‌رسد عامل اصلی مقاومت به گلوکانتیم، عوامل ژنی و پروتیینی میانجی در ورود و خروج دارو باشد. در همین راستا پیشنهاد می‌شود پژوهش‌های آتی بر مبنای بررسی مقطعی میزان شیوع عوامل ژنی موثر بر مقاومت دارویی ترکیبات آنتیموان در نواحی اندمیک لیشمانیوز جلدی در ایران همراه با تعیین نوع گونه انگل توسط روش‌های مولکولی مانندPolymerase chain reaction (PCR) به انجام رسد. همچنین طراحی کارآزمایی‌های بالینی تصادفی شده جهت بررسی جایگزین‌های درمانی-دارویی مناسب در صورت بروز مقاومت دارویی به ترکیبات آنتیموان قابل توصیه است
