| چکیده:مقدمه: بيماري ليشمانيوز جلدي (سالك)، يك بيماري آندميك و گسترده در سطح ايران مي باشد. اگر چه اين بيماري به طور خود به خود بهبود مي يابد ولي به دليل طولاني بودن مدت بهبودي و بر جا گذاشتن اسكار، يافتن درماني مناسب و ساده را مي طلبد. در اين مطالعه در راستاي بهبود سريع تر و كاهش اثرات رواني ناشي از اسكار نازيباي اين بيماري درمان تركيبي تري كلرواستيك اسيد (TCA يا Trichloroacetic Acid) و راديوفركوئنسي در مقايسه با تزريق داخل ضايعه گلوكانتيم بررسي شد. روش ها: 38 ضايعه در 30 بيمار مبتلا به ليشمانيوز جلدي مراجعه کننده به مرکز تحقيقات بيماري هاي پوستي و سالک در دو گروه مورد بررسي قرار گرفتند. در يک گروه تزريق موضعي گلوکانتيم هفته اي 2 بار و در گروه ديگر درمان موضعي با محلول50 TCA درصد و راديو فركوئنسي Accent انجام شد. بيماران 4 ماه و 6 ماه پس از بهبودي كامل ضايعات از نظر اندازه اسكار ناشي از اين بيماري بررسي شدند. داده ها توسط نرم افزار SPSS تحت تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت. يافته ها: 51 درصد افراد مورد مطالعه مرد و 49 درصد زن بودند. آزمون c2 نشان داد که ميزان بهبودي ضايعات ناشي از ليشمانيوز جلدي در ماه 4 در افراد درمان شده در گروه تحت تزريق داخل ضايعه گلوكانتيم بهتر از گروه تحت درمان موضعي با محلول50 TCA درصد و راديو فركوئنسي Accent بود (P<0.01). ميزان بهبودي ضايعات و اسكار ناشي از ليشمانيوز جلدي در ماه 6 در افراد درمان شده در دو روش درماني تفاوت معني داري نداشت (P=0.06). نتيجه گيري: با توجه به نتايج اين مطالعه و ساير مطالعات انجام گرفته در اين زمينه مي توان گفت که تزريق داخل ضايعه گلوكانتيم سريع تر از درمان موضعي با محلول 50 TCA درصد و راديو فركوئنسي Accent مي تواند ضايعات را بهبود ببخشد و اين بهبودي در ماه هاي اوليه درمان بيشتر آشکار مي شود. همچنين موارد درمان با تزريق داخل ضايعه گلوكانتيم اسکار کوچک تري بر جاي مي گذارند، به خصوص اگر اين ضايعات در اندام فوقاني و صورت باشد. |
