آبله میمونی اولین بار در سال 1958 کشف شد زمانی که در کلنی میمون هایی که برای تحقیق نگهداری می شدند، شیوع دو مورد بیماری شبیه آبله گزارش شد. از این رو آبله میمونی نامیده می شود.
اولین مورد انسانی آبله میمون در سال 1970 در جمهوری دموکراتیک کنگو ثبت شد. از آن زمان آبله میمون در سایر کشورهای آفریقای مرکزی و غربی در انسان گزارش شده است.
آبله میمونی یک بیماری نادر ویروسی شبیه آبله است. این ویروس از جنس Orthopoxvirus از خانواده Poxviridae است. مانند ویروس واریولا (که باعث آبله می شود)، ویروس واکسینیا (مورد استفاده در واکسن آبله) و ویروس آبله گاوی است.
آبله میمونی ضایعات پوستی آبله مانند ایجاد می کند، اما علائم معمولا خفیف تر از آبله است. علائم در شروع بیماری شبیه آنفولانزا است از تب و سردرد گرفته تا دردهای عضلانی و خستگی و تنگی نفس. همچنین باعث بزرگ شدن غدد لنفاوی (لنفادنوپاتی) و در نهایت ضایعات مشخص پر از مایع در صورت، دست ها و پاها می شود. اکثر افراد بدون درمان در عرض چند هفته از آبله میمون بهبود می یابند.
انتقال ویروس آبله میمون زمانی اتفاق می افتد که فرد از طریق حیوان، انسان یا مواد آلوده به ویروس با ویروس تماس نزدیک پیدا کند. ویروس از طریق مایعات بدن مثل زخمهای پوستی (حتی اگر قابل مشاهده نباشد)، دستگاه تنفسی یا غشاهای مخاطی (چشم، بینی یا دهان) وارد بدن می شود.
همچنین انتقال از حیوان به انسان ممکن است از طریق گاز گرفتن یا خراش، استفاده از گوشت، تماس مستقیم با مایعات بدن یا مواد دفعی حیوان، یا تماس غیرمستقیم از طریق بسترهای آلوده رخ دهد. تصور می شود که انتقال از انسان به انسان عمدتاً از طریق قطرات تنفسی بزرگ اتفاق می افتد.
این ویروس می تواند علائمی شبیه آنفولانزا ایجاد کنند، اما آبله میمونی در انسان خفیف تر از علائم آبله است. تفاوت اصلی بین علائم آبله و آبله میمونی در این است که آبله میمون باعث تورم غدد لنفاوی (لنفادنوپاتی) می شود در حالی که آبله اینطور نیست. بیماری با موارد شبیه آنفولانزا شروع می شود:
تب، سردرد، دردهای عضلانی، كمر درد، تورم غدد لنفاوی، لرز، تاول
در عرض 1 تا 3 روز (گاهی اوقات طولانی تر) پس از ظهور تب، بیمار دچار بثورات جلدی می شود که اغلب روی صورت (٪۹۵) شروع می شود و سپس به سایر قسمت های مثل کف دستها و پاها (٪۷۵) در بدن گسترش می یابد. و بعد با گسترش بیماری به ترتیب تبدیل به ماکول ها(زخم مسطح) پاپول ها (ضایعه کمی برجسته) وزیکول ها (ضایعات پر از مایع شفاف) پوسچول (ضایعات پر از مایع زرد) دلمه ها که خشک میشود از سطح پوست جدا شده و نی افتد.
زمان از عفونت تا علائم برای آبله میمونی معمولاً 7-14 روز است اما می تواند بین 5-21 روز باشد. این بیماری معمولاً 2 تا 4 هفته طول می کشد. در آفریقا، آبله میمونی باعث مرگ 1 نفر از هر 10 نفری می شود که به این بیماری مبتلا می شوند.
از آنجایی که جهان همچنان تحت تأثیر ویروس کرونا (COVID-19) و پیامدهای آن قرار دارد، نگرانی‌های جهانی دیگری در مورد افزایش اخیر عفونت‌های نادر آبله میمونی در نقاط مختلف جهان مطرح شده است.
یک مقام ارشد بهداشتی اروپا در 20 می هشدار داد که موارد ابتلا به ویروس نادر آبله میمون ممکن است در ماه‌های آینده تسریع شود.
اما آبله میمون SARS-CoV-2 نیست. ما چندین دهه از این ویروس شناخت داریم و مهم‌تر از همه، واکسن‌ها و درمان‌های موجودی داریم که می‌توانیم برای کمک به مهار شیوع از آنها استفاده کنیم. این بدان معناست که ما از نقطه اول شروع نمی کنیم. آبله میمونی مانند آبله و SARS-CoV-2 یک ویروس تنفسی است که می تواند از طریق سرفه، عطسه و به طور بالقوه تنفس منتقل شود ولی برخلاف SARS-CoV-2 که از طریق قطرات ریز معلق در هوا به نام آئروسل ها پخش می شود، تصور می شود که آبله میمون از تماس نزدیک با مایعات بدن مانند بزاق در اثر سرفه منتشر می شود، این بدان معناست که فرد مبتلا به آبله میمون احتمالاً افراد بسیار کمتری را نسبت به فرد مبتلا به SARS-CoV-2 آلوده می‌کند. هر دوی این ویروس ها می توانند علائمی شبیه آنفولانزا ایجاد کنند، اما آبله میمونی همچنین باعث بزرگ شدن غدد لنفاوی و در نهایت ضایعات مشخص پر از مایع در صورت، دست ها و پاها می شود. اکثر مردم در عرض چند هفته بدون درمان از آبله میمون بهبود می یابند