بیماران مبتلا به آلوپسی کششی معمولاً زنان آفریقایی-آمریکایی هستند که در دهه 30 و 40 سالگی با سابقه چندین ساله ریزش موی مداوم، دو شقیقه‌ای یا قسمت جلویی مراجعه می کنند. گاهی اوقات، ممکن است فولیکولیت در نواحی آلوپسی نیز وجود داشته باشد.
بیماران ممکن است استفاده از کش مو تنگ را از دوران کودکی انکار کنند، اما اغلب اشکال دیگری از استایل‌های آسیب‌زا (مانند «بیگودی‌ها») استفاده می‌شود. اخیراً، این که آیا کشش تنها عامل اصلی است یا خیر، مورد تردید قرار گرفته است.
یافته های بافت شناسی در آلوپسی کششی حاد برگشت پذیر و آلوپسی کششی دائمی، طولانی مدت و «سوخته» کاملاً متفاوت است. شکل حاد آن شبیه شکل خفیف تریکوتیلوما است. بیماری مرحله پایانی یا end-stage، که بیشتر در زنان جوان آفریقایی-آمریکایی دیده می شود، دارای ویژگی های ذکر شده درزیر می باش:
- تعداد کل موهای انتهایی (ترمینال) بطور قابل توجهی کاهش یافته است.
- ستون‌های متمایز بافت همبند جایگزین برخی فولیکول‌ها می‌شوند و «فضاهای خالی» آشکاری را باقی می‌گذارند.
- غدد چربی مرتبط با فولیکول‌های مو باقی‌مانده هنوز دست نخورده هستند و غدد چربی اغلب در واحدهای فولیکولی که به نظر می‌رسد تمام اپیتلیوم تولید کننده مو خود را از دست داده‌اند باقی می‌مانند.
- التهاب اطراف فولیکولی قابل توجهی وجود ندارد.
- به ندرت، ساقه های موی “برهنه” باقی مانده در موارد معمول آلوپسی کششی مرحله پایانی دیده می شود.
2.آلوپسی تمپورال تری انگولار
آلوپسی مثلثی گیجگاهی همچنین به عنوان آلوپسی مثلثی مادرزادی شناخته می شود، آلوپسی مثلثی گیجگاهی ممکن است در بدو تولد وجود داشته باشد یا در دهه اول زندگی اکتسابی باشد. به ندرت، ضایعات خارج از ناحیه گیجگاهی یا در بزرگسالی ایجاد می شوند. ضایعات لانست شکل چند سانتی متر عرض دارند، ممکن است یک طرفه یا دو طرفه باشند، و به گونه ای جهت گیری شده اند که نوک “لانست” به سمت بالا و عقب باشد. ضایعات بدون مو به نظر می رسند، اما موهای زائد بسیار ظریف را می توان با تریکوسکوپی و بافت شناسی مشاهده کرد. به محض وجود، لکه های آلوپسی برای مادام العمر باقی می مانند.
3. آلوپسی لیپدماتوز
Coskey برای اولین بار از اصطلاح “آلوپسی لیپدماتوز” برای توصیف اختلالی با علت ناشناخته که با راس باتلاقی ضخیم پوست سر و ریزش مو مشخص می شود، استفاده کرد. این بیماری عمدتاً در زنان با پوست تیره توصیف شده است و وجود همزمان آن در برخی از بیماران مبتلا به ریزش موی تاج سر در قسمت مرکزی، احتمال ارتباط با آلوپسی سانتریفیوژ اسکاری مرکزی را افزایش داده است. یافته پاتولوژیک اولیه دو برابر شدن تقریبی ضخامت پوست سر در نتیجه گسترش لایه چربی زیر جلدی است. اگر آلوپسی برجسته وجود داشته باشد، تغییرات هیستوپاتولوژیک نه تنها شامل یک لایه چربی ضخیم شده، بلکه جایگزینی فولیکول های مو با مجاری فیبری بدون التهاب قابل تشخیص است. جراحی ممکن است برای نواحی کوچک و به خوبی محدود شده آلوپسی مناسب باشد. در برخی موارد، آلوپسی کم است یا اصلاً وجود ندارد و به این موارد به جای آلوپسی لیپدماتوز، پوست سر لیپدماتوز می گویند.
آلوپسی اسکاری التهابی یا آلوپسی اسکاری سوخته
تشخیص «آلوپسی اسکاری التهابی» یا «آلوپسی اسکاری سوخته» به ابداع یک نام جدید برای هر گونه تنوع بالینی و بافت شناسی گیج کننده ای که با آن مواجه می شود ترجیح داده می شود. آلوپسی «سوختگی Burned out» یا «مرحله پایانیEnd-stage » در بیماران مبتلا به ریزش موی پیشرونده، نمونه‌های بیوپسی اضافی را طلب می‌کند. اگرچه ممکن است بیمار واقعاً در حال بهبودی باشد، اغلب الگوی بافت شناسی بیماری “مرحله پایانی” به دلیل نمونه برداری از بخش قدیمی تر و غیرفعال ضایعه است.
هیستولوژی
- کاهش تعداد کل موها، به ویژه موهای انتهایی (ترمینال)
- از دست دادن غدد چربی در مناطق از دست دادن فولیکولی.
- ساقه های موی “برهنه” باقی مانده که توسط التهاب خفیف و گرانولوماتوز احاطه شده اند.
- استریمرهای فولیکولی (استلا) بدون فولیکول های پوشاننده.
- ستون های استوانه ای از بافت همبند که محل فولیکول های قبلی را نشان می دهد.