آکنه یک بیماری شایع پوستی است که زمانی رخ می دهد که فولیکول های مو با چربی و سلول های مرده پوست مسدود می شوند. اغلب منجر به تشکیل جوش‌ها از جمله جوش‌های سرسیاه، سرسفید و گاهی اوقات کیست‌ها یا گره‌های عمیق‌تر می‌شود. آکنه می تواند در قسمت های مختلف بدن ایجاد شود، اما بیشتر در صورت، سینه، پشت بدن و شانه ها دیده می شود.
تولید بیش از حد چربی: افزایش تولید سبوم توسط غدد چربی می تواند منجر به مسدود شدن منافذ وایجاد آکنه شود. این عامل اغلب تحت تأثیر تغییرات هورمونی، به ویژه در دوران بلوغ است.
مسدود شدن فولیکول های مو: سلول های مرده پوست می توانند جمع شده و با چربی اضافی مخلوط شوند و باعث مسدود شدن فولیکول های مو شوند و محیطی را ایجاد می کند که باکتری ها می توانند رشد کنند و منجر به التهاب و ایجاد ضایعات آکنه شوند.
باکتری: باکتری Propionibacterium acnes (P. acnes) به طور طبیعی روی پوست وجود دارد اما می تواند به سرعت در منافذ مسدود شده تکثیر شود و به التهاب و ایجاد آکنه کمک کند.
تغییرات هورمونی: نوسانات هورمونی، به ویژه در دوران بلوغ، قاعدگی، بارداری و شرایطی مانند سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)، می تواند باعث افزایش تولید سبوم شود و به ایجاد آکنه کمک کند.
ژنتیک: اگر والدین یا خواهر و برادر شما آکنه داشتند، ممکن است شما نیز مستعد ابتلا به آن باشید. عوامل ژنتیکی می توانند بر نحوه واکنش پوست شما به تغییرات هورمونی و التهاب تأثیر بگذارند.
استفاده از برخی داروها: برخی داروها مانند کورتیکواستروئیدها، لیتیوم و برخی قرص های ضد بارداری می توانند در ایجاد آکنه نقش داشته باشند. البته محدود به این چند دارو نمی باشد برخی اوقات استفاده بیش از حد نیاز از مکمل ها و برخی ویتامین ها که محلول در چربی هستند می تواند در ایجاد آکنه موثر باشد .
رژیم غذایی: در حالی که ارتباط بین رژیم غذایی و آکنه به طور کامل شناخته نشده است، برخی از مطالعات نشان می دهد که برخی از غذاها، مانند محصولات لبنی و غذاهای با شاخص گلیسمی بالا، ممکن است آکنه را در برخی افراد تشدید کنند.
استرس: استرس می تواند باعث تغییرات هورمونی شود که ممکن است به ایجاد آکنه کمک کند. علاوه بر این، استرس ممکن است منجر به رفتارهایی مانند لمس کردن بیشتر پوست صورت شود که می تواند آکنه موجود را بدتر کند یا به ایجاد جوش های جدید کمک کند.
عوامل محیطی: قرار گرفتن در معرض عوامل محیطی خاص، مانند آلودگی و رطوبت بالا، ممکن است به ایجاد آکنه کمک کند.
بهترین درمان برای آکنه بسته به شدت بیماری، نوع خاص آکنه و عوامل فردی مانند نوع پوست و سبک زندگی می تواند متفاوت باشد. در اینجا چند روش رایج برای درمان آکنه آورده شده است:
سابسیژن جای جوش
لایه برداری شیمیایی: متخصصان پوست ممکن است از لایه بردارهای شیمیایی حاوی موادی مانند اسید سالیسیلیک یا اسید گلیکولیک برای لایه برداری پوست و بهبود آکنه استفاده کنند.
لیزر یا نور درمانی: این درمان ها می توانند باکتری ها را هدف قرار دهند، باعث تعدیل چربی پوست شده و التهاب را کاهش دهند و تولید کلاژن پوست را برای بهبود آکنه تحریک کنند.
توجه به این نکته مهم است که علل خاص آکنه می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد و ترکیبی از عوامل اغلب در این امر نقش دارند. اگر آکنه مداوم – مقاوم و شدید را تجربه می کنید، توصیه می شود با یک متخصص پوست ویزیت نمایید .
پزشک متخصص پوست با توجه به نوع پوست – نوع جوش – سن و ارزیابی سایر پارامترهای موثر در این زمینه می تواند بهترین راهکار درمانی که می تواند استفاده از داروهای خوراکی – کرم های تاپیکال و یا استفاده از لیزرها و سایر درمانها باشد را به شما توصیه نماید .