استفاده از ماینوکسیدیل موضعی در ریزش مو :

ماینوکسیدیل موضعی تنها داروی بدون نسخه (OTC)مورد تایید FDA برای درمان ریزش موی مردانه و زنانه از جمله آلوپسی آندروژنتیک است. ماینوکسیدیل خوراکی در ابتدا به عنوان یک ضد فشار خون در نظر گرفته می شد. یکی از عوارض جانبی اصلی فرمول خوراکی هیپرتریکوزیس است. این مشاهدات منجر به استفاده از ماینوکسیدیل موضعی به عنوان یک عامل رشد مو شد. پزشکان از دهه 1980 ماینوکسیدیل موضعی را تجویز کرده اند. در این مقاله به  استفاده از ماینوکسیدیل موضعی در ریزش مو به تنهایی یا به صورت ترکیب با متدهای دیگر و همچنین مکانیسم عمل ماینوکسیدیل  موضعی و خوراکی در ریزش مو پرداخته شده است . تمام اطالاعات آورده شده در این مقاله از ترجمه مقاله مروری با ذکر رفرانس می باشد .

در دهه 1950، Upjohn، یک شرکت داروسازی توسط Pfizer، N,N-Diallylmelamine (DAM) را برای درمان زخم معده بررسی می کرد. این دارو خاصیت ضد زخم را نشان نداد. درعوض، فشار خون را به صورت تاخیری و طولانی مدت کاهش داد. یک برنامه تحقیقاتی (IND) در سال 1968 برای بررسی پتانسیل ماینوکسیدیل، آنالوگ DAM، به عنوان یک داروی ضد فشار خون ثبت شد.هنگامی که ماینوکسیدیل خوراکی در گروهی از بیماران مبتلا به فشار خون مقاوم به درمان تجویز شد، منجر به کاهش قابل توجه فشار خون در طی 7 تا 10 روز شد). FDA ماینوکسیدیل را برای درمان فشار خون با نام تجاری “Loniten” در سال 1979 تایید کرد.

جدول زمانی تایید موضعی ماینوکسیدیل در ایالات متحده آمریکا

1963: شیمیدانان شرکت داروسازی Upjohn ماینوکسیدیل را سنتز کردند.

1979: FDA قرص خوراکی ماینوکسیدیل “Loniten” را برای فشار خون تایید کرد.

1988 :محلول ماینوکسیدیل 2% برای AGA در مردان تایید شده است.

1992: محلول ماینوکسیدیل 2% برای ریزش موی زنانه تایید شده است.

1996: استفاده OTC از محلول ماینوکسیدیل 2 درصد برای مردان و زنان بیماران AGA تأیید شده است.

1997: استفاده OTC از محلول ماینوکسیدیل 5% برای مردان تایید شد.

2006: استفاده OTC از فوم ماینوکسیدیل 5% برای مردان تایید شده است.

2014: استفاده OTC از فوم ماینوکسیدیل 5% برای زنان تایید شده است.

AGA آلوپسی آندروژنتیک.

OTC: فروش بدن نسخه

مکانیسم عمل ماینوکسیدیل در تقویت مو

ماینوکسیدیل موضعی یک گشادکننده عروق، یک عامل ضد التهابی، یک القاء کننده مسیر سیگنالینگ Wnt/b-catenin و یک آنتی آندروژن است . ماینوکسیدیل همچنین ممکن است بر طول فازهای آناژن و تلوژن تأثیر بگذارد. بنابراین، ماینوکسیدیل ممکن است از طریق مسیرهای متعدد اثر خود را اعمال کند.

مکانیسم پیشنهادی اثر(های) ماینوکسیدیل.

1. وازودیلاتور Vasodilator

2. ضد التهاب Anti-inflammatory

3. القاء کننده مسیر سیگنالینگ Wnt/b-catenin

Wnt/b-catenin signaling pathway inducer

4. آنتی آندروژن Antiandrogen (?)

5. افزایش سنتز DNA و تکثیر سلولی

Increasing DNA synthesis and cell proliferation

1. وازودیلاتورVasodilator ✅

ماینوکسیدیل کانال پتاسیم حساس به ATP (KATP) را باز می کند وباعث هیپرپلاریزاسیون غشا می شود که در نهایت منجر به اتساع عروق می شود  . فرضیه اتساع عروق پیش بینی می کند که ماینوکسیدیل رگ های خونی را شل می کند که منجر به کاهش فشار خون سیستولیک و دیاستولیک می شود. این منجر به افزایش عرضه مواد مغذی و خون غنی از اکسیژن به فولیکول های مو می شود.

2. ضد التهاب Anti-inflammatory ✅

فرضیه ضد التهابی فرض می‌کند که ماینوکسیدیل با کاهش ریزالتهاب اطراف فولیکولی به رشد مو کمک می‌کند. ماینوکسیدیل در یک مطالعه آزمایشگاهی بر روی 10 داوطلب بالغ سالم، لنفوسیت های T را سرکوب کرد. اثر ضد التهابی ماینوکسیدیل همچنین از طریق مهار دو واسطه التهابی، اینترلوکین-1a, و پروستاسیکلین  در آزمایشات کشت سلولی ثبت شده است.

3. القا کننده سیگنالینگ wnt/b-catenin ✅

ماینوکسیدیل ممکن است آزادسازی فاکتورهای رشد اندوتلیال عروقی VEGF) )را در سلول های پاپیلای پوستی تحریک کرده و مسیر سیگنال دهی b-catenin مربوط به VEGF را فعال کند. b-catenin که در سیتوپلاسم توسط مسیر Wingless-Int (Wnt) ذخیره شده است، به عنوان یک فاکتور رونویسی عمل می کند و در بازسازی فولیکول مو نقش دارد. مطالعات همچنین فرض می کنند که ماینوکسیدیل ممکن است از طریق تحریک VEGF که ممکن است فاز آناژن فولیکول های مو را در AGA گسترش دهد، در  بازسازی عروق نقش داشته باشد.

4. آنتی آندروژن؟؟ ✅

ماینوکسیدیل ممکن است به عنوان یک آنتی آندروژن عمل کند. این ویژگی در شرایط آزمایشگاهی در سلول‌های کراتینوسیت انسانی  (HaCaT) نشان داده شده است، جایی که به طور قابل‌توجهی بیان ژن  _5آلفاreductase_ نوع 2 را کاهش می‌دهد. با این حال، این یافته مورد مناقشه است زیرا ماینوکسیدیل فعالیت آنزیم _55آلفاreductase_ را در سلول‌های پاپیلای پوستی کشت‌شده از پوست سر طاس اندکی افزایش می‌دهد، نتایج ناچیزی رل در سلول‌های پاپیلای پوست سر غیر طاس نشان می‌دهد، و هیچ خاصیت ضدآندروژنی  را در مدل موشی  نشان نمی‌دهد.

5. سنتز DNA و تکثیر سلولی ✅

 ماینوکسیدیل سنتز DNA را در بالب آناژن افزایش داد، که باعث تحریک سلول‌های زایای ثانویه فولیکول‌های تلوژن و در نتیجه شروع زودتر فاز آناژن شد.

6. نقش ماینوکسیدیل در فاز آناژن و تلوژن ✅

ماینوکسیدیل ممکن است فاز آناژن را گسترش دهد یا به عبارت  ساده  مدت فاز تلوژن را کاهش دهد یا می تواند  هر دونقش  را انجام دهد. در مدل موش، محلول ماینوکسیدیل 3% و 5% فاز آناژن را طولانی نکرد اما مدت فاز تلوژن را کاهش داد. بنابراین فاز آناژن زودتر شروع شد. مطالعه ای که در  دم ماکاک انجام شد نشان داد که محلول ماینوکسیدیل 5 درصد بر هر دو فاز آناژن و تلوژن اثر دارد و اندازه فولیکول های مو را افزایش می دهد. مصرف موضعی ماینوکسیدیل 3 درصد در بیماران AGA باعث افزایش تعداد مو در فاز آناژن و کاهش تعداد مو در فاز تلوژن شد.

7. خود ایمنی ✅

ماینوکسیدیل همچنین برای بیماری خودایمنی آلوپسی آره آتا مورد بررسی قرار گرفته است. فرض بر این است که ماینوکسیدیل موضعی رویدادهای ایمونولوژیک را در محل مصرف مهار می کند و به رشد مو در بیماران مبتلا به آلوپسی آره آتا کمک می کند. اثرات in vivo ماینوکسیدیل بر روی سیستم ایمنی هنوز مشخص نشده است.

جذب دارویی (فارماکوکینتیک):

جذب:

ماینوکسیدیل خوراکی به راحتی در دستگاه گوارش (GIT )جذب می شود.  غلظت پلاسمایی ماینوکسیدیل خوراکی در عرض یک ساعت پس از مصرف به اوج خود می رسد. در مقابل، میزان جذب ماینوکسیدیل موضعی 2% در پوست سر سالم 1.4% و محلول موضعی 3%حدود  1.2% است  .با استفاده موضعی، غلظت سرمی معمولاً زیر 5 نانوگرم در میلی لیتر است و گاهی اوقات حتی غیرقابل تشخیص است. یک مطالعه دوسوکور از محلول ماینوکسیدیل 3 درصد می تواند سطح سرمی ماینوکسیدیل را تنها در 7 بیمار از 12 بیمار AGA تشخیص دهد و غلظت آن بین 0.4 تا 7.5 نانوگرم در میلی لیتر بود. فرانز( (Franz پیش بینی کرد که استفاده دو بار از ماینوکسیدیل موضعی 5 درصد در کل پوست سر می تواند معادل دوز خوراکی 5.4 میلی گرم باشد.

توزیع و متابولیسم:

متابولیسم ماینوکسیدیل حیاتی است زیرا اثر فارماکولوژیک و دارویی آن از متابولیت سولفاته ناشی می شود.اکثر ماینوکسیدیل خوراکی توسط گلوکورونیداسیون، هیدروکسیلاسیون و سولفاته شدن در کبد متابولیزه می شود ،این دارو با تمایل  کم به پروتئین پلاسما متصل می شود و از سد خونی مغزی عبور نمی کند. با ماینوکسیدیل موضعی، سولفوترانسفراز فولیکولی نقش مهمی ایفا می کند.

دفع;

نیمه عمر ماینوکسیدیل خوراکی 3-4 ساعت است و کلیه آن را عمدتاً در عرض 12-20 ساعت از طریق ادرار دفع می کند . حدود 95 درصد از ماینوکسیدیل جذب شده سیستمیک در عرض 4 روز پس از قطع درمان موضعی حذف می شود.

فرمولاسیون ماینوکسیدیل :

ماینوکسیدیل به صورت محلول 2%، محلول 5% و فوم 5% موجود است.اسپری ماینوکسیدیل 5% نیز ممکن است در دسترس باشد .

شکل دوز محلول ماینوکسیدیل حاوی پلی اتیلن گلیکول (PEG) برای بهبود حلالیت دارو است، اما همچنین باعث تحریک پوست می شود. قبلا تصور می شد که ماینوکسیدیل باعث خارش پوست سر می شود، اما در یک آزمایش پچ، هفت بیمار از 11 بیمار به PEG حساس بودند. در حالی که فقط دو نفر به ماینوکسیدیل واکنش نشان دادند و دو نفر به هر دو، PEG و ماینوکسیدیل حساس بودند. فرمول فوم حاوی PEG نیست. بنابراین، ممکن است بهتر قابل تحمل باشد. اثربخشی محلول ماینوکسیدیل ممکن است با افزایش غلظت ارتباط نداشته باشد. یک کارآزمایی تصادفی شده شاهد نشان داد که محلول ماینوکسیدیل 10 درصد کمتر از 5 درصد مؤثر است. علاوه بر این، 10 درصد به دلیل درصد بالای PEG استفاده شده در فرمولاسیون، باعث تحریک و ریزش بیشتر پوست سر می‌شود.

استفاده و کاربردهای ماینوکسیدیل:

FDA ماینوکسیدیل موضعی را فقط برای مردان و زنان با الگوی ریزش مو AGA  تایید کرده است .با این حال، ماینوکسیدیل برای سایر شرایط به صورت offlabel استفاده می شود.

ماینوکسیدیل موضعی و خوراکی برای ریزش مو

یک مطالعه پنج ساله با استفاده از ماینوکسیدیل موضعی 2 و 3 درصد، اوج رشد مو را در مردان در سال اول نشان داد و رشد مجدد آن در سال‌های بعد به آرامی کاهش یافت. برای ریزش مو با الگوی زنانه، محلول ماینوکسیدیل 5 درصد در یک کارآزمایی بالینی تصادفی، مزایای درمانی بیشتری نسبت به 2 درصد نشان داد. چندین گروه تحقیقاتی اخیراً ماینوکسیدیل خوراکی با دوز پایین را که از 0.5 تا 5 میلی گرم در روز متغیر است، به عنوان یک گزینه درمانی ایمن و موثر برای AGA مردانه، FPHL، تلوژن افلوویوم مزمن و آلوپسی کششی گزارش کردند. قابل ذکر است که پاتوم وانیچ Pathomvanich هیچ عارضه جانبی قابل توجهی را هنگام تجویز ماینوکسیدیل 5 میلی گرم در روز به گروهی از بیمارانی که به لوسیون فیناستراید به علاوه ماینوکسیدیل پاسخ نمی دادند مشاهده نکرد.

مصرف روزانه ماینوکسیدیل :

Rogers and Avram  توصیه کردند روزانه یک بار از فوم ماینوکسیدیل 5 درصد استفاده کنید ، که دو بار در روز پیشنهادات سازنده را نقض  می کند. استفاده یک بار در روز باعث افزایش انطباق و کاهش خطر ابتلا به درماتیت تماسی شد. علاوه بر این، اثر ماینوکسیدیل موضعی علیرغم نیمه عمر کوتاه آن تا 72 ساعت باقی می ماند. یک کارآزمایی بالینی انجام شده بر روی بیماران مرد AGA نشان داد که فوم ماینوکسیدیل 5 درصد در رشد مو در هر دو ناحیه فرونتومپورال و ورتکس مؤثر است. با این حال، نوشته روی بسته  کاربرد آن را فقط در ورتکس توصیه می کند.زنان با سابقه هیپرآندروژنیسم یا هیرسوتیسم باید با ماینوکسیدیل 2٪ به جای 5٪ برای جلوگیری از افزایش خطر هیپرتریکوزیس شروع کنند. در هنگام استفاده از ماینوکسیدیل، در صورت قطع دارو، ریزش مو هایی اتفاق می افتد که در اثر استفاده از ماینوکسیدیل رشد نموده اند .(رشد مو با واسطه ماینوکسیدیل) ، بنابراین استفاده طولانی مدت را تضمین می کند.

استفاده ماینوکسیدیل در کاشت مو:

 ماینوکسیدیل موضعی ممکن است به عنوان درمان کمکی در کاشت مو درنظر گرفته شود. هنگامی که ریزش موی قابل توجه از نظر بالینی وجود دارد، درمان موضعی ماینوکسیدیل باید 2 تا 3 روز قبل از هر مداخله جراحی متوقف شود، و طی 2 تا 14 روز پس از جراحی مجدداً شروع شود. با این حال، برخی از پزشکان  تصمیم گرفتند که درمان با ماینوکسیدیل  را زودتر، 4 تا 5 هفته قبل از کاشت ، متوقف کنند، زیرا ماینوکسیدیل ممکن است کاشت پیوند مو را چالش برانگیز کند.

 ماینوکسیدیل موضعی نیز ممکن است به عنوان یک درمان کمکی پس از پیوند استفاده شود، به ویژه در بیماران زن مبتلا به نازک شدن منتشر و مردان جوان تر، به ویژه آنهایی که سابقه خانوادگی ریزش موی قابل توجه دارند.

Bouhanna بوهانا با استفاده از محلول ماینوکسیدیل 2 درصد روی پوست سر 16 بیمار AGA قبل و بعد از پیوند، ریزش مو کمتری را مشاهده کرد. ماینوکسیدیل ممکن است ریزش مو را تثبیت کند، فاز آناژن را طولانی کند، ریزش تلوژن پس از جراحی را کاهش دهد و رشد مو را در گرافت های پیوندی تقویت کند.

پاسخ به درمان با  ماینوکسیدیل:

تقریباً 60٪ از بیماران مرد AGA به درمان موضعی ماینوکسیدیل پاسخ نمی دهند.ارزیابی سولفوترانسفراز فولیکولی (FSA) یک بیومارکر است که می‌تواند قبل از شروع درمان، بین پاسخ‌دهنده‌های ماینوکسیدیل و غیرپاسخ‌دهنده تمایز قائل شود.

ارزیابی  سولفوترانسفراز (FSA) و ماینوکسیدیل موضعی :

سولفوترانسفراز (خانواده (SULT -1- آنزیمی است که در غلاف پایین فولیکول مو و کبد یافت می شود. این ماده پیش داروی ماینوکسیدیل را به شکل فعال ماینوکسیدیل سولفات در غلاف ریشه خارجی فولیکول های مو تبدیل می کند.

 SULT-1-A1 ایزوآنزیم غالب مسئول سولفوناسیون ماینوکسیدیل در فولیکول های مو است. در یک مطالعه گذشته نگر، سنجش سولفوترانسفراز فولیکولی (FSA)، اندازه‌گیری شده در چگالی نوری (OD) با استفاده از اسپکتروفتومتر می‌تواند پاسخ‌دهنده‌ها و غیرپاسخ‌دهنده‌های ماینوکسیدیل را با حساسیت 95 درصد و ویژگی 73 درصد شناسایی کند. یک مطالعه کوهورت cohort جداگانه از همان گروه نیز این یافته را تایید کرد. فعالیت کم سولفوترانسفراز به صورت OD < 0.4 تعریف می شود. بیان سولفوترانسفراز در پوست سر ممکن است بین بیماران متفاوت باشد که به نوبه خود ممکن است تفاوت در پاسخ بالینی به درمان با ماینوکسیدیل را در بین بیماران توضیح دهد.

سنجش سولفوترانسفراز (FSA) و ماینوکسیدیل خوراکی:

FSA همچنین ممکن است پاسخ بیمار به درمان ماینوکسیدیل خوراکی را پیش بینی کند. مطالعه‌ای روی 13 بیمار ریزش مو با الگوی زن (FPHL) نشان داد که آنها به درمان خوراکی ماینوکسیدیل پاسخ نمی‌دهند زمانی که OD <0.254 بود، بسیار کمتر از مقدار قطع عمومی که 0.4بود . ماینوکسیدیل خوراکی تا حدی توسط سولفوترانسفراز کبدی متابولیزه می شود، که توضیح دهنده است  که چرا مقدار قطع سولفوترانسفراز فولیکولی کم بود. در یک مطالعه اخیر، یک نوع ژنتیکی سولفوترانسفراز (SULT1A1) جمع آوری شده از سواب باکال 10 بیمار FPHL نیز می تواند اثربخشی درمان خوراکی ماینوکسیدیل را پیش بینی کند. در این مطالعه از روش PCR به جای اسپکتروفتومتر استفاده شد.

اثر نسبی ماینوکسیدیل خوراکی و موضعی:

مطالعات  وشواهد نشان داد که ماینوکسیدیل 5 میلی گرم در روز دارای بالاترین اثراست (100%)  به طور قابل توجهی موثرتر از دوز 0.25 میلی گرم در روز (کیفیت شواهد پایین)، به طور قابل توجهی موثرتر از هر دو راه حل موضعی 5٪ (کیفیت شواهد متوسط) و 2٪ (کیفیت شواهد پایین) بود. ماینوکسیدیل 5 میلی گرم در روز نیز به طور قابل توجهی مؤثرتر از فوم 5 درصد (کیفیت شواهد پایین) بود. محلول های 2% و 5% تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشتند و هیچ یک از این دو تفاوت معنی داری با فوم 5% نداشتند. به طور مشابه، ماینوکسیدیل 0.25 میلی گرم در روز تفاوت معنی داری با پلاسبو نداشت. فوم و محلول غلظت 5 درصد تفاوت معنی داری نداشتند، اگرچه فوم 5 درصد به طور قابل توجهی مؤثرتر ازخوراکی mg/day 0.25 بود.

اکتشافات جدید :

مقالات پوستی در حال حاضر فاقد شواهدی در مورد اثربخشی مقایسه ای ماینوکسیدیل موضعی و سیستماتیک برای ریزش موی مردانه AGA هستند. برای مثال، هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی شده منتشر شده، اثربخشی ماینوکسیدیل خوراکی و موضعی را برای AGA در مردان مقایسه نکرده است. بنابراین، یافته های ما به پایه شواهد کمک می کند. اگرچه نمی توان استنباط را از رویه های فراتحلیلی انجام داد، اما نتایج ما مرتبط هستند زیرا ارتباط های قابل توجهی پیدا کردیم. به عنوان مثال، کار ما اولین کاری است که نشان می دهد ماینوکسیدیل خوراکی (5 میلی گرم در روز) – در مقایسه با محلول 5٪ – با افزایش بیشتر تعداد موی ترمینال برای AGA مردانه مرتبط است. نتایج حاصل از ترکیب شواهد کمی ما پیامدهای تحقیقاتی دارد. یافته‌های ما انجام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی‌شده آینده را توجیه می‌کند که تأثیر درمانی ماینوکسیدیل خوراکی و موضعی را در ریزش موی مردانه مقایسه می‌کنند. اگر نتیجه‌گیری‌ از چنین کارآزمایی‌های آینده با ارتباط‌هایی که ما کشف کردیم مطابقت داشته باشد، پیامدهای بالینی قابل‌توجهی قابل قبول است. به عنوان مثال، آژانس های نظارتی، مانند سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA )دلیلی برای در نظر گرفتن تایید رسمی ماینوکسیدیل خوراکی برای ریزش موی مردانه دارند.

​ از زمان کشف بی‌وقفه خواص ماینوکسیدیل در رشد مو، شکل موضعی این ماده یک درمان طولانی مدت برای AGA مردانه بوده است.

ایمنی در مصرف ماینوکسیدیل خوراکی و موضعی:

AGA مردانه و زنانه شایع‌ترین بیماری‌هایی هستند که مورد مطالعه قرار می‌گیرند، اما برخی دیگر شامل ریزش مو با الگوی زنانه، آلوپسی کششی و آلوپسی آره‌آتا هستند. در حالی که، در آزمایشات بالینی، ماینوکسیدیل خوراکی عمدتا باعث هیپرتریکوزیس، افت فشار خون و ادم شد. ماینوکسیدیل تاپیکال عمدتاً با خارش پوست سر و هیپرتریکوزیس همراه بود. با استفاده از ماینوکسیدیل موضعی (فوم و محلول)، ریزش مو ممکن است در چند هفته اول مشاهده شود که به طور متناقضی اثربخشی دارو را تایید می کند. اگر ریزش مو بیش از دو هفته ادامه یابد، باید با پزشک مشورت شود. این ریزش ممکن است به دلیل تغییر سریع چرخه مو از فاز تلوژن به فاز آناژن رخ دهد.

عوارض جانبی ماینوکسیدیل خوراکی وابسته به دوز است. هنگامی که دوز ماینوکسیدیل خوراکی 2.5 میلی گرم در روز یا کمتر در مقابل 2.5-5 میلی گرم در روز بود، هیپرتریکوزیس در 30 بیمار از 110 بیمار در مقابل 33 از 46 بیمار رخ داد. به طور مشابه، علائم قلبی عروقی در 4 بیمار از 101 بیمار در مقابل 4 بیمار از 46 بیمار ایجاد شد. شیوع هیپرتریکوزیس در زنان بیشتر از مردان بود. یک مطالعه چند مرکزی اخیر همچنین گزارش داد که هایپرتریکوزیس در زنان به طور قابل توجهی بیشتر از مردان است. عوارض جانبی ماینوکسیدیل  موضعی در پوسته ریزی – قرمزی و خارش و هیپرتریکوزیس خلاصه می شود. که درصد هیپرتریکوزیس در نوع خوراکی  با دوز 2.5 تا 5  میلی گرم حدود 40-  35  درصد نسبت به ماینوکسیدیل موضعی با درصد 2 تا 5  بالاتر بوده است .

در دوران بارداری و شیردهی:

ماینوکسیدیل خوراکی در دوران بارداری به دلیل افزایش خطر هیپرتریکوزیس نوزادی) رده C بارداری( منع مصرف دارد .ممکن است در شیر انسان ترشح شود، بنابراین در زنان باردار و مادران شیرده منع مصرف دارد.

  ماینوکسیدیل موضعی نسبتا ایمن تر است، اما راجرز و همکاران از یک رویکرد محافظه کارانه حمایت کردند و توصیه کردند از آن در دوران بارداری و شیردهی استفاده نکنید.

ماینوکسیدیل زیر زبانی:

یکی از معایب ماینوکسیدیل خوراکی این است که متابولیسم عبور کبدی را  اول طی می کند. از طرف دیگر، با استفاده موضعی، میزان جذب ضعیف است و ممکن است باعث تحریک پوست سر و شوره سر شود. برای کاهش این محدودیت ها، گروه سینکلر امکان مسیر زیرزبانی را بررسی کردند و قرص ماینوکسیدیل زیرزبانی 0.45 میلی گرمی را به عنوان یک درمان برای ریزش موی مردانه و زنانه یافتند. بیماران دچار هیپرتریکوزیس شدند، تقریباً پنج بیمار سرگیجه وضعیتی داشتند و تنها دو نفر ادم خفیف را گزارش کردند. تغییر فشار خون در مقایسه با سطح پایه ناچیز بود.در واقع ماینوکسیدیل زیر زبانی نسبت به نوع خوراکی بهتر بود .

درمان  های ترکیبی با ماینوکسیدیل :

ماینوکسیدیل موضعی یک عامل موثر با فواید بالا نسبت به عوارض جانبی  است. با این حال، پاسخ بالینی از بیمار به بیمار دیگر متفاوت است. بزرگترین چالش برای پزشکان این است که چگونه  افرادی که به  درمان ماینوکسیدیل پاسخگو نیستند درمان کنند. در زیر، ما در مورد درمان های ترکیبی ماینوکسیدیل با سایر روش های درمانی صحبت می کنیم.

ماینوکسیدیل موضعی و فیناستراید موضعی:

فیناستراید، یک داروی خوراکی مورد تایید FDA برای درمان ریزش مو، که 5 الفا ردوکتاز را مهار می کند و تبدیل تستوسترون به دی هیدروتستوسترون ((DHT را کاهش می دهد که باعث ریزش مو می شود. بیماران مرد AGA زمانی که با محلول موضعی فیناستراید 0.25% مخلوط با ماینوکسیدیل 3% درمان می شدند، نسبت به ماینوکسیدیل 3% به تنهایی، نتایج بهتری داشتند.

ماینوکسیدیل و اسپیرونولاکتون موضعی:

اسپیرونولاکتون ریزش مو را در آلوپسی آندروژنتیک کاهش می دهدو به دلیل خاصیت آنتی آندروژنی که دارد باعث افزایش رشد مو می شود.ترکیبی از ماینوکسیدیل 5% و ژل اسپیرونولاکتون 1%پاسخ بالینی بهتری نسبت به ماینوکسیدیل 5% نشان داد.یا اسپیرونولاکتون 1% به صورت جداگانه.

ماینوکسیدیل موضعی و ترتینوئین موضعی:

ترتینوئین موضعی همراه با ماینوکسیدیل موضعی اثر هم افزایی ایجاد کرد و موهای بیشتری را در بیماران AGA نسبت به هر دو دارو به تنهایی رشد داد. در یک مطالعه کوهرت، استفاده موضعی از کرم ترتینوئین 0.1 درصد به مدت پنج روز، 43 درصد از بیماران شرکت کننده را با افزایش فعالیت سولفوترانسفراز از افرادی که ماینوکسیدیل پاسخگو نبودند به پاسخگو تبدیل کرد. گروهی از دانشمندان  اخیرا فرمولاسیون یک هیدروژل مبتنی بر لیپوزوم برای ترکیب ماینوکسیدیل ترتینوئین ایجاد کرده اند که حلالیت ضعیف داروها را برطرف کرده و عوارض جانبی را به حداقل می رساند.

ماینوکسیدیل موضعی و میکرونیدلینگ:

میکرونیدلینگ یک روش کم تهاجمی است که می تواند جذب از راه پوست داروها را با ایجاد میکروکانال در سراسر لایه شاخی پوست افزایش دهد. اخیراً، گروهی گزارش کرده اند که میکرونیدلینگ می تواند با القای مسیر Wnt/b-catenin، موها را دوباره رشد دهد . همچنین نشان داده شده است که این تکنیک فعالیت سولفوترانسفراز را افزایش می دهد. مطالعه ای که روی 50 بیمار AGA انجام شد نشان داد که ترکیب ماینوکسیدیل موضعی و میکرونیدلینگ با پلاسمای غنی از پلاکت  ( پی آر پی )موثرتر از ماینوکسیدیل موضعی به تنهایی بود.

نتیجه گیری:

ماینوکسیدیل موضعی یک درمان تایید شده توسط FDA برای AGA است به دلیل مشخصات ایمنی و اثربخشی مطلوب آن.

اما  مطالعه بیشتربرای یافتن دوز ایمن و موثر برای ماینوکسیدیل خوراکی و زیر زبانی مورد نیاز است. همچنین برای روشن شدن بهتر مکانیسم اثرتحقیقات بیشتری لازم است.