مهارکننده‌های کلسینورین و فوتوتراپی می باشد كه اين درمانهاي طبی با موفقيت محدود همراه بوده است. ضایعاتی که بر روی صورت و گردن هستند بهترین پاسخ را به درمان طبی می دهند. پاسخ درمانی ضایعات تنه و پروگزیمال اندامها نیز نسبتا خوب است ولی ضایعاتی بر روی بخشهای آکرال اندامها، نواحی بدون مو مثل مچ دست و پا و ناحیه ژنیتال مردان می باشد پاسخ درمانی ضعیف است.
درمانهای جراحی به عنوان روش های مکمل درمانهای طبی جهت جایگزینی ملانوسیت در این ضایعات مقاوم به درمان بکار می روند و در درمان ضایعات مقاوم به درمان در ویتیلیگوی سگمنتال یک طرفه و ویتیلیگوی دو طرفه stable به کار می روند. از اين جمله این درمانهای جراحی، استفاده از روش جراحي (پيوند سوسپانسيون سلولي ملانوسيت كراتينوسيت) به عنوان يك تكينيك جديد مورد توجه پژوهشگران و پزشكان درماتولوژيست دنيا قرار گرفته است. پيوند ملانوسيت شامل عمل دو مرحله ای است كه در آن ملانوسيتهاي اتولوگ از نواحي غير درگير بدن به dermoepidermal Junction از نواحي درگير بدن پيوند زده مي شود. در چنين شرايطي و با اين روش ملانوسيت پيوند شده دوباره تكثير مي شود و توليد ملانين مي كند كه باعث repigmentation در ناحيه تحت درمان مي گردد. گرچه جراحي خط اول درمان در بيماري ويتيليگو نيست ولی اين روش در موارد ويتيليگوي stable كه در درمان دارويي با شكست مواجه شده و يا مناطق شناخته شده اي كه با پاسخ ضعيف همراهند از جمله لبها، ژنيتال، پلك و اندام تحتاني، انديكاسيون دارد.
بیماران مراجعه کننده جهت سلول درمانی ویتیلیگو باید شرایط زیر را دارا باشند:
۱ – نداشتن هیچ روش درمانی از ۶ ماه قبل
۲ – سن ۵۰ – ۱۵سال
۳ – عدم حاملگی و شیردهی
۴ – سابقه درمان دارویی حداقل به مدت ۳ ماه
۵ – بیماران ویتلیگویی فعال نداشته باشند و حداقل یک سال از متوقف شدن بیماری آنان گذشته باشد.
۶ – عدم وجود عفونت در محل دریافت‌کننده پیوند
۷ – عدم وجود سابقه کلویید
۸ – عدم وجود بیماری‌های ایدز، هپاتیت C,B
۹ – عدم وجود بیماری‌های سیستمیک مزمن کنترل نشده
۱۰- بیماران باید توقعات واقعی از درمان داشته باشند.
۱۱- بیمارانی که پاسخ کافی به درمانی دارویی نداده‌اند.
۱۲- درگیری کمتر از ۳۰٪ سطح بدن
