کاشت مو یا پیوند مو پروسیجری است که در آن تعدادی گرافت مو برای پوشاندن ناحیه وسیعی از طاسی استفاده می شود و این در صورتی امکان پذیر است که منطق این معادله را درک کنیم با درک درست از الگوی تراکم بانک مو و وسعت طاسی به ما کمک می کند محدودیت های این تکنیک را شناسایی و بهترین نتیجه ممکن را به بیمار ارائه بدهیم.
کاشت مو تکنیکی است که در طول سالیان متمادی به دلیل منطق علمی صحیح و ثبات در نتایج بسیار رایج شده است. برای درک صحیحی از محدودیتهای این روش و استفاده بهینه از دونر سایت یا سایت دهنده یا به اصطلاح بانک مو، جهت برنامهریزی طرح درمان، و دستیابی به پوشش رضایتبخش منطقه طاسی یا گیرنده، باید اصول اولیه به درستی درک شود.
سایت اهداکننده یا بانک مو کم تراکم با وسعت کم در برابر سایت گیرنده یا محدوده طاسی وسیع تر: استفاده از ناحیه کوچکی از گرافتهای اهداکننده برای پیوند و پوشش ناحیه بسیار بزرگتر گیرنده با ایجاد توهم یا تصور تراکم بالا و پرپشت شدن ناحیه طاسی که معادله ای نامتعادل است که به شرح زیر است:
ناحیه اهداکننده پشت سر تقریباً یک سوم ناحیه بالقوه طاسی است. بنابراین، مقدار موهای موجود همیشه کمتر از مقداری است که بیمار در ناحیه طاسی قبل از ریزش موها داشته است و از این رو تعداد گرافت قابل پیوند بصورت دقیق مشخص نیست. با این حال هنوز هم میتوان به نتایج خوبی در پیوند مو دست یافت، زیرا تنها 50 درصد از تراکم واقعی برای ایجاد تغییر ظاهری یا تراکم مورد نیاز جهت زیبایی ضروری است. از این رو، تراکم معمولاً 35-40/cm2 کافی است.
تراکم یا حجم موها به دلیل ترکیبی از عوامل متعدد مانند تعداد موها در هر واحد گرافت، ضخامت موها، اندازه طول مو و همچنین رنگ و مجعد بودن موها به دست می آید. به طور خاص، شعاع (r) مو مهم است زیرا حجم مو (که یک استوانه است) 3.14 × r × r × طول است. موهای پس سری ضخیم تر از موهای جلو هستند. بنابراین، این افزایش شعاع منجر به افزایش هندسی در حجم می شود. به همین ترتیب، موهای بلند و موهای مجعد منطقه بزرگ تری را پوشش می دهند.