بیش از 200 ویروس مرتبط به هم است که برخی از آنها از طریق رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی منتقل می شوند. انواع HPV مقاربتی به دو گروه کم خطر و پرخطر تقسیم می شوند. HPVهای کم خطر عمدتاً هیچ بیماری ایجاد نمی کنند. با این حال، چند نوع HPV کم خطر می تواند باعث ایجاد زگیل در ناحیه تناسلی، مقعد، دهان یا گلو شود. HPV های پرخطر می توانند انواع مختلفی از سرطان را ایجاد کنند. حدود 14 نوع HPV پرخطر شامل HPV 16، 18، 31، 33، 35، 39، 45، 51، 52، 56، 58، 59، 66 و 68 وجود دارد.
HPV
برای اکثر سرطان های مرتبط با HPV عفونت HPV شایع است: تقریباً همه افراد فعال از نظر جنسی در عرض چند ماه تا چند سال پس از شروع فعالیت جنسی ممکن است به HPV آلوده شوند. حدود نیمی از این عفونت ها از نوع پرخطر HPV هستند. HPV می تواند هر کسی را بدون در نظر گرفتن جنسیت، هویت جنسی، یا گرایش جنسی آلوده کند.
اکثر عفونت های HPV باعث سرطان نمی شوند: سیستم ایمنی بدن شما معمولا عفونت های HPV را کنترل می کند تا باعث سرطان نشوند.
عفونت‌های پرخطر HPV که ادامه می‌یابند می‌توانند باعث سرطان شوند: گاهی اوقات عفونت‌های HPV با موفقیت توسط سیستم ایمنی کنترل نمی‌شوند.
زمانی که عفونت پرخطر HPV برای سال‌ها ادامه یابد، می‌تواند منجر به تغییرات سلولی شود که اگر درمان نشود، ممکن است در طول زمان بدتر شود و به سرطان تبدیل شود.
واکسیناسیون HPV می تواند از سرطان جلوگیری کند: واکسن های HPV می توانند از عفونت با انواع HPV عامل بیماری جلوگیری کنند، از بسیاری از سرطان های مرتبط با HPV و موارد زگیل تناسلی جلوگیری کنند.
عفونت HPV باعث چه سرطان هایی می شود؟
عفونت‌های طولانی‌مدت با ویروس‌های HPV از نوع پرخطر می‌توانند در قسمت‌هایی از بدن که HPV سلول‌ها را درگیر می‌کند، مانند دهانه رحم، اوروفارنکس (بخشی از گلو در پشت دهان، پشت حفره دهان که شامل این سلول‌ها نیز می‌شود، سرطان ایجاد کند. یک سوم پشت زبان، کام نرم، دیواره های کناری و پشتی گلو و لوزه ها)، مقعد، آلت تناسلی، واژن و لوله فالوپ .
HPVسلول های سنگفرشی را که سطوح داخلی این اندام ها را پوشانده اند، آلوده می کند. به همین دلیل، بیشتر سرطان های مرتبط با HPV نوعی سرطان به نام کارسینوم سلول سنگفرشی هستند. برخی از سرطان های دهانه رحم ناشی از عفونت HPV سلول های غدد در دهانه رحم هستند و آدنوکارسینوم نامیده می شوند.
سرطان های مرتبط با HPV عبارتند از:
HPV چگونه منتقل می شود؟
عفونت HPV به راحتی بین شرکای جنسی منتقل می شود. این می تواند از طریق هر تماس نزدیک پوست به پوست، از جمله رابطه جنسی واژینال-آلت تناسلی، رابطه جنسی آلت تناسلی-مقعدی، رابطه جنسی آلت تناسلی-دهانی، رابطه جنسی واژینال-دهانی و استفاده از ابزارهای جنسی یا اشیاء دیگر منتقل شود. کاندوم و محافظ های دهانی می توانند شانس انتقال HPV را کاهش دهند اما به طور کامل از آن جلوگیری نمی کنند.
آیا عفونت HPV باعث بروز علائم می شود؟
عفونت با HPV حتی از نوع پرخطر معمولاً علائمی ایجاد نمی کند. تغییرات سلولی پیش سرطانی ناشی از عفونت مداوم HPV در دهانه رحم به ندرت باعث ایجاد علائم می شود، به همین دلیل غربالگری منظم سرطان دهانه رحم مهم است. ضایعات پیش سرطانی در سایر نقاط بدن ممکن است علائمی مانند خارش یا خونریزی ایجاد کنند. و اگر عفونت HPV به سرطان تبدیل شود، سرطان ممکن است علائمی مانند خونریزی، درد یا تورم غدد ایجاد کند.
واکسیناسیون HPV، پیشگیری از عفونت
مطالعه تایید می کند که واکسن HPV از سرطان دهانه رحم جلوگیری می کند . یک مطالعه بزرگ روی زنان واکسینه شده نشان داد که سرطان دهانه رحم تقریباً 90 درصد کاهش یافته است.
واکسن HPV Gardasil 9® از عفونت ناشی از 9 نوع HPV محافظت می کند: دو نوع HPV کم خطر که باعث بیشتر زگیل های تناسلی می شوند، به علاوه هفت نوع HPV پرخطر که باعث بیشتر سرطان های مرتبط با HPV می شوند.
واکسیناسیون HPV توسط کمیته مشورتی اقدامات ایمن سازی (ACIP) مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) برای جلوگیری از عفونت های جدید HPV و سرطان های مرتبط با HPV و سایر بیماری ها توصیه می شود.
واکسیناسیون HPV محافظت قوی در برابر عفونت های جدید HPV ایجاد می کند. واکسیناسیون یک نوع پیشگیری است و پس از تزریق عفونت ایجاد شده را درمان نمی کند. واکسن HPV برای درمان عفونت های HPV یا بیماری های ناشی از HPV استفاده نمی شود. واکسیناسیون HPV بیشترین محافظت را در سنین 9 تا 12 سالگی ارائه می دهد. تخمین زده می شود که واکسیناسیون HPV تا 90 درصد از سرطان های مرتبط با آن را پیشگیری کند.
چه کسانی باید واکسن HPV را دریافت کنند؟
سری واکسن های HPV برای دختران و پسران در سنین 11 یا 12 سالگی توصیه می شود و آن را می توان از سن 9 سالگی شروع کرد. مهم است که هم مردان و هم زنان واکسینه شوند، زیرا هم مردان و هم زنان می توانند به سرطان مبتلا شوند. دهان و گلو، سرطان مقعد و زگیل تناسلی. زنان نیز در خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم و مردان در معرض ابتلا به سرطان آلت تناسلی قرار دارند. واکسیناسیون همچنین می تواند گسترش HPV را که باعث ایجاد سرطان در افراد دیگر می شود، کاهش دهد.
کودکانی که سری واکسن را قبل از 15 سالگی شروع می کنند، برای محافظت نیاز به دو دوز دارند. برای جوانانی که در محدوده سنی توصیه شده واکسینه نشده اند، واکسیناسیون HPV تا سن 26 سالگی توصیه می شود. کسانی که اولین دوز خود را در سن 15 سالگی یا بالاتر دریافت می کنند، برای محافظت نیاز به سه دوز دارند.
آیا می توان واکسن HPV را در سنین بالاتر تزریق کرد؟
بله، این واکسن را می توان به بزرگسالان بین 27 تا 45 سال که همه دوزهای واکسن را زودتر دریافت نکرده اند، تزریق کرد. بزرگسالان در این گروه سنی کمتر از واکسن سود می برند زیرا احتمال بیشتری دارد که قبلاً در معرض HPV قرار گرفته باشند. بنابراین واکسیناسیون به طور معمول برای افراد در این گروه سنی توصیه نمی شود. اگر نگران هستید که در معرض خطر ابتلا به عفونت HPV جدید هستید، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد اینکه آیا واکسیناسیون HPV ممکن است برای شما مناسب باشد صحبت کنید.
غربالگری HPV و تغییرات سلولی ناشی از HPV
آزمایش های غربالگری برای بررسی بیماری در زمانی که هیچ علامتی وجود ندارد استفاده می شود. هدف غربالگری سرطان دهانه رحم، یافتن تغییرات سلولی پیش سرطانی در مراحل اولیه، قبل از تبدیل شدن به سرطان و زمانی است که درمان می تواند از پیشرفت سرطان جلوگیری کند.
در حال حاضر، سرطان دهانه رحم تنها سرطان ناشی از HPV است که تست های غربالگری تایید شده توسط FDA برای آن در دسترس است. غربالگری سرطان دهانه رحم بخش مهمی از مراقبت های بهداشتی روتین برای افرادی است که دهانه رحم دارند. این شامل زنان و مردان تراجنسیتی می شود که هنوز دهانه رحم دارند. تست های غربالگری سرطان دهانه رحم شامل تست HPV است که سلول های دهانه رحم را از نظر HPV پرخطر بررسی می کند، تست پاپ اسمیر که تغییرات سلول های دهانه رحم را که می تواند ناشی از HPV پرخطر باشد، و تست HPV/Pap که هر دو نوع پر خطر را بررسی می کند.
غربالگری سایر سرطان های مرتبط با HPV
هیچ آزمایش تایید شده توسط سازمان غذا و دارو (FDA) برای تشخیص عفونت های HPV یا تغییرات سلولی ناشی از HPV در بافت های مقعد، فرج، واژن، آلت تناسلی یا اوروفارنکس وجود ندارد. مطالعات تحقیقاتی برای شناسایی آزمایش‌هایی که می‌توانند پیش سرطان‌ها را در این نواحی شناسایی کنند یا سرطان را در مراحل اولیه و قابل درمان‌تر پیدا کنند، ادامه دارد.
غربالگری سرطان مقعد: در میان جمعیت هایی که در معرض خطر ابتلا به عفونت HPV مقعدی هستند، مانند مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند یا افرادی که HIV مثبت دارند، تحقیقات نشان داده است که تست پاپ مقعدی (که پاپ اسمیر مقعدی نیز نامیده می شود) ممکن است به تشخیص تغییرات اولیه سلولی یا سلول های پیش سرطانی یک کارآزمایی بالینی نشان داد که درمان ضایعات مقعدی پیش سرطانی (به نام HSIL در افراد مبتلا به HIV، خطر ابتلا به سرطان مقعد را تا بیش از نصف کاهش می دهد).
غربالگری سرطان دهان: در حال حاضر هیچ آزمایش غربالگری استانداردی برای سرطان دهان وجود ندارد. با این حال، دندانپزشکان معمولاً به عنوان بخشی از معاینه معمول دندانپزشکی، علائم سرطان دهان و حلق را بررسی می کنند.
درمان تغییرات سلولی ناشی از عفونت HPV
اگرچه عفونت HPV خود قابل درمان نیست، اما درمان هایی برای تغییرات سلولی پیش سرطانی ناشی از عفونت با HPV پرخطر وجود دارد.
تغییرات سلول های پیش سرطانی دهانه رحم: اکثر زنانی که دارای تغییرات سلولی پیش سرطانی دهانه رحم هستند، با روش برداشت الکتروسرجری حلقه ای (LEEP)، که روشی برای برداشتن بافت غیر طبیعی است، درمان می شوند.
ضایعات پیش سرطانی واژن، فرج، آلت تناسلی و مقعد و زگیل تناسلی: روش های درمان شامل داروهای موضعی، برش جراحی، کرایوسرجری و لیزر درمانی است.
هنگامی که HPV پرخطر سلول‌ها را آلوده می‌کند، با روش‌های ارتباط این سلول‌ها با یکدیگر تداخل می‌کند و باعث می‌شود سلول‌های آلوده به شکلی کنترل نشده تکثیر شوند. این سلول های آلوده معمولاً توسط سیستم ایمنی شناسایی و کنترل می شوند. با این حال، گاهی اوقات سلول‌های آلوده باقی می‌مانند و به رشد خود ادامه می‌دهند و در نهایت ناحیه‌ای از سلول‌های پیش سرطانی را تشکیل می‌دهند که در صورت عدم درمان، می‌توانند به سرطان تبدیل شوند. تحقیقات نشان داده است که 10 تا 20 سال یا حتی بیشتر طول می کشد تا سلول های دهانه رحم آلوده به HPV به تومور سرطانی تبدیل شوند.
در میان زنانی که سلول‌های دهانه رحم آنها به HPV پرخطر آلوده شده‌اند، عوامل متعددی احتمال ماندگاری طولانی‌مدت عفونت و ایجاد سلول‌های پیش سرطانی دهانه رحم را افزایش می‌دهند. این عوامل شامل:
- داشتن یک نوع HPV بسیار تهاجمی، به ویژه HPV 16 یا HPV 18. اگر یکی از این انواع HPV را دارید، مطمئن شوید که آزمایشات تشخیصی با کولپوسکوپی انجام می شود.
- سیگار کشیدن. ترک سیگار می تواند به بدن شما برای مبارزه با HPV کمک کند.
- داشتن سیستم ایمنی ضعیف. اگر HIV دارید یا داروهایی مصرف می کنید که سیستم ایمنی شما را سرکوب می کنند، با پزشک خود در مورد آزمایش های تشخیصی و پیگیری صحبت کنید.
HPV در مردان
HPV خطرات سلامتی کمتری برای مردان و افرادی که در بدو تولد مرد هستند دارد که افراد مرد در بدو تولد (AMAB) نامیده می شود. اگر AMAB هستید، HPV می تواند باعث ایجاد زگیل تناسلی شود، اما بیشتر عفونت ها خود به خود برطرف می شوند. HPV می تواند منجر به سرطان آلت تناسلی، مقعد، سر و گردن شود، اما این سرطان ها نادر هستند. در نتیجه، آزمایش HPV و تست پاپ معمولاً برای افرادی که AMAB هستند توصیه نمی شود.
با این حال، اگر HIV مثبت هستید، سیستم ایمنی بدن شما ممکن است با عفونت های HPV مبارزه کند. اگر شما فردی با آلت تناسلی هستید که با سایر افراد مبتلا به آلت تناسلی (MSM) رابطه جنسی برقرار می‌کنید، ممکن است در معرض خطر ابتلا به گونه‌های پرخطر HPV باشید که می‌توانند به سرطان تبدیل شوند. در این مورد، پزشک شما ممکن است آزمایش پاپ مقعدی را توصیه کند. تست پاپ مقعدی می‌تواند تغییرات سلولی را که ممکن است منجر به سرطان شود، را بررسی نماید.
ممنون از مقاله خوبتون
سپاس از حسن توجه شما